Een Groene man is een mythologische voorstelling van een gezicht (soms een volledig gestalte) met takken en bladeren als baard- en hoofdhaar. De term “groene man” werd voor het eerst gebruikt door Lady Raglan in haar artikel The “Green Man” in Church Architecture uit 1939. Groene mannen zijn in veel Europese landen, en ook daarbuiten, aan te treffen. In de literatuur worden het ook wel bladmaskers genoemd.
De Groene man wordt door sommigen gezien als het archetype van de productieve mannelijke energie van de aarde. In de oude mythologie van veel culturen is hij de metgezel van Moeder Natuur, en het zou hun wellustige vereniging zijn die de aarde elk voorjaar opnieuw vruchtbaar maakt.
In Engeland is de Green Man een populair onderdeel van de traditie. Nogal wat pubs heten The Green Man, naar de afbeelding bij de ingang. In een Schotse kerk, de Rosslyn Chapel in Roslin bij Edinburgh, zijn meer dan 100 afbeeldingen van een Green Man te vinden.
Na WO I werd in vele Vlaamse gemeenten een vredesboom – meestal op het Gemeenteplein en meestal een linde of een zilverlinde – geplant. Zo ook in onze gemeente Oostkamp. Helaas, de boom had last van een schimmel en werd in 2013 geveld. In ruil voor een hartelijke dank kon ik een stomp van een spil bemachtigen en zo kreeg de oude vredesboom een nieuw leven.
Het volledige kunstwerk is te zien op ‘Er is leven na de boom’.